Zoals elk jaar aan het begin van het nieuwe schooljaar organiseert Awa Tall, de penningmeester van Kakaran Senegal en onze toegewijde partner in Tambacounda, een ceremonie voor alle kinderen, waar zij een nieuwe rugzak met schoolspullen krijgen. Ook worden zij bemoedigend toegesproken door Awa, om hun best te doen en ook als er tegenslagen zijn, niet op te geven. Wij wensen alle leerlingen een plezierig en succesvol schooljaar toe!
In een nieuwbouwwijk van Mbour, Medina Extension, staat een kleuterschool, die dankzij een legaat van Gonnie Schuijt een aantal jaren geleden is gebouwd. In de tuin staan speeltoestellen en de buitenmuur is vrolijk beschilderd. Omdat de meeste kinderen tussen de middag op school overblijven is er behoefte aan een ruimte om de meegebrachte maaltijd te kunnen nuttigen.
Dankzij Kakaran, enkele andere financiers en steun van de ouders wordt er nu gebouwd aan een eetzaal. Tijdens het eerstvolgende bezoek aan Senegal hopen we er een hapje mee te eten met de kinderen
Begin juli kregen we het heuglijke bericht dat een flink aantal leerlingen die Kakaran ondersteunt, zijn geslaagd voor hun eindexamen (bac) van de middelbare school. In Tambacounda zijn dat Maimouna Sabaly, Harouna Sabaly, Binta Barry en Abdou Aziz Tall. Maimouna gaat een boekhoudopleiding doen, de andere gaan naar de universiteit.
Op 14 juli organiseerde Awa een klein feestje om de geslaagden in het zonnetje te zetten en een cadeautje te overhandigen. Hiernaast op de foto Binta Barry. Zij is nu 24 jaar en heeft het lastig gehad met haar handicap. Daardoor heeft zij niet alle jaren in een keer gehaald, maar zij heeft laten zien dat zij een echte doorzetter is en is nu dus alsnog geslaagd voor haar bac.
Fily Ba heeft haar naai-opleiding afgerond en gaat – met steun van Kakaran – een eigen naai-atelier beginnen.
Khardiata Ka is geslaagd voor haar BFEM en heeft daarmee het collège afgerond. Ouleye Dia was vorig jaar al geslaagd voor het collège, maar omdat haar gemiddelde te laag was heeft ze nog een jaartje overgedaan en begint aan het lycée. Omdat we ons kunnen voorstellen dat het schoolsysteem in Senegal niet voor iedereen duidelijk is, kun je hier meer informatie daarover vinden.
In Ziguinchor is Alima, nadat ze vorig jaar was gezakt, nu geslaagd voor haar bac. Ook zij oriënteert zich op een universitaire studie.
In Mbour is Hamath Ngom helaas voor de tweede keer gezakt voor de BAC. Hij gaat zich nu richten op zijn favoriete sport: handibasket, voor mensen in een rolstoel.
In 1995 was Khady Ndiaye een van de eerste leerlingen van Kakaran. Nadat ze drie keer was gezakt voor haar eindexamen (bac) heeft ze een eenjarige managementopleiding gevolgd. Sindsdien gaf ze leiding in de molen van het Centre Carfeah, waar meel voor brood wordt geproduceerd. Het was haar droom om een eigen cosmetica-winkel te beginnen. Op die manier zou ze, als gehandicapte vrouw, zelfstandig haar brood kunnen verdienen.
Haar oom vond een pandje voor haar en knapte het op. Kakaran hielp Khady om de winkel in te richten en een basisvoorraad aan te schaffen. Hieronder een foto van het moment waarop de cheque werd overhandigd, door contactpersoon en directeur van het Centre Carfeah, Nommez Ba en een foto van Khady in haar nieuwe winkel.
Het bestuur van Kakaran wenst Khady veel succes als ondernemer en zal een bezoek brengen aan haar zaak tijdens de eerstvolgende reis naar Senegal.
Dankzij een spontane donatie via de website kon de stichting Kakaran afgelopen maand enkele hellingbanen laten aanleggen bij de middelbare school in Medina Extension in Mbour.
In Senegal zijn de klaslokalen bijna altijd wat hoger gelegen in verband met de regentijd, en zijn dus alleen via trapjes te bereiken. Voor leerlingen met een fysieke handicap (of in een rolstoel) is het lastig om het klaslokaal te bereiken. Ook is het voor hen vaak moeilijk om het toilet (een gat in de grond) te gebruiken. Met deze hellingbanen is de toegankelijkheid voor personen met verminderde mobiliteit tot het hoofdgebouw en de toiletten sterk verbeterd. Daarnaast zijn er twee zit-toiletten voor gehandicapte meisjes geïnstalleerd.
In december kregen wij een wat ongewoon verzoek. Een vrouw die voor haar afscheid (bij pensionering) een geldbedrag had gevraagd voor een project in Afrika, verzocht ons om een project voor te stellen.
Dankzij de goede band met onze contactpersonen lag er de volgende dag een voorstel van het Centre Carfeah, een centrum waar gehandicapte jongeren een prothese aangemeten krijgen die hen in staat stelt om naar school te gaan. Het is feitelijk een pension waar deze jongeren begeleid wonen. Het centrum is opgezet door Nommez Ba, en grotendeels gefinancierd door de Franse ngo La Vie en Marche.
Aangezien dit centrum inmiddels tien jaar bestaat, is het gebouw aan een renovatie toe. Het voorstel dat Nommez Ba indiende omvatte het opknappen van de slaapkamers voor de jongens, en tevens de uitbreiding ervan door een deel van de schuur bij het slaapgedeelte te trekken.
Inmiddels is het voorstel geaccordeerd en kan de verbouwing beginnen. De donateur zal in januari zelf het centrum bezoeken.
Begin oktober, nadat de regentijd weer voorbij is, start het schooljaar weer in Senegal. Bij Awa Tall in Tambacounda is weer de jaarlijkse bijeenkomst geweest waarbij ze alle kinderen die we vanuit Kakaran steunen, samen met hun ouders thuis ontvangt. Alle kinderen krijgen dan hun nieuwe schooltas met de schriftjes en spulletjes die zij dit aankomende schooljaar weer nodig hebben. Hieronder een paar foto's van de ceremonie.
Wij zijn blij dat we ook dit schooljaar een recordaantal van 40 kinderen (!) kunnen helpen om ze naar school te laten gaan, en dat we zo kunnen bijdragen aan een betere toekomst voor hen.
In 2020 schreven we over Hawa Deme die dankzij een overheidsprogramma waarvoor ze was geselecteerd, een opleiding had gevolgd tot agrarisch ondernemer. De belofte na afloop van het programma was dat elke afgestudeerde een lapje grond zou krijgen om een bedrijfje te beginnen. Toen we in maart 2023 in Senegal gingen we dan ook bij Hawa op bezoek.
Het erf, waarop het hutje staat waarin Hawa met haar man en baby en haar zieke moeder woont, ligt ver buiten Tambacounda. Op het terrein scharrelen een stuk of tien magere kippen en een groot aantal kuikens. Die koopt ze in, kweekt ze op en verkoopt ze na een maand op de markt. Maar de voeding is duur en veel kippen bezwijken aan ziekten voordat ze ze kan verkopen. Omdat Hawa's man moeilijk werk kan vinden onderhoudt Hawa met haar kippen het hele gezin.
Na onze begroeting liet Hawa de kippenschuur zien: een klein hokje met een slecht sluitende deur. Ze vertelde dat de belofte van het stukje land nog altijd niet was ingelost door de overheid. Op onze vraag hoe ze de toekomst van haar bedrijfje voor zich zag vertelde dat ze eerst een grotere schuur wilde, zodat ze meer kippen kon verkopen en dan meer geld zou hebben om de kippen medicamenten te geven, zodat ze gezonde kippen zou kunnen verkopen.
We realiseerden ons dat er nog een aardig bedrag gereserveerd stond in het Fonds Opstap naar werk, dat we hebben opgezet om afgestudeerden een zetje te geven om een bedrijf te beginnen of aan een baan te komen. Zo schaften we eerder keukengerei aan voor een studente die een cateringbedrijf ging starten. Dit bedrag is aangevuld met een gulle gift van een van onze donateurs.
De afgelopen maanden is een nieuwe, grotere schuur gebouwd. In augustus 2023 ontving Hawa tientallen nieuwe kippen die goed groeien. Hieronder een impressie van de bouw van de nieuwe verblijfplaats van de kippen.
In maart 2023 reisde de directeur samen met een van de donateurs naar Senegal om een bezoek te brengen aan onze contactpersonen en de kinderen die we ondersteunen. Vanwege de corona-pandemie konden we niet reizen, dus was het drie jaar geleden dat we elkaar hadden ontmoet.
De reis voerde onder andere langs Carfeah, het centrum voor gehandicapten dat door Nommez Ba Gahn, onze partner in Mbour, is opgericht. Lenette en Annelies werden er opgewacht door Oumy Ba, die drie jaar eerder in Tambacounda had verteld dat ze ervan droomde om de eerste vrouwelijke orthopedisch instrumentenmaker van Senegal te worden. Inmiddels zit Oumy in het laatste jaar van haar opleiding, en maakt ze al zelfstandig protheses. Bekijk hier onder dit bericht een filmpje van Oumy aan het werk. Vanwege een gebrek aan materialen, waaronder tweedehands protheses uit Europa die in Senegal worden hergebruikt, is het een uitdaging om passende protheses te kunnen maken. Maar Oumy is vastberaden, en het maakt haar gelukkig om kinderen die net als zij een fysieke beperking hebben, mobiel te kunnen maken, zodat ze zelfstandig een bestaan kunnen opbouwen.
Na Carfeah en een bezoek aan de nabijgelegen Case de Touts Petits (‘het schooltje van Gonnie’), werd de reis vervolgd via Kaolack naar Tambacounda, in het oosten van het land, waar we Awa Gningue, de penningmeester van Kakaran Senegal ontmoetten. Samen met Awa bezochten Lenette en Annelies leerlingen die inmiddels met een vervolgopleidingen zijn begonnen, zoals Fily Ba, die in het tweede jaar van haar driejarige naaiopleiding zit. En ze ontmoetten oud-leerlingen zoals Fatou Faye die, na het afronden van haar opleiding grafische vormgeving, haar eigen bedrijfje Handibattantes heeft opgericht. Ook bezochten ze Hawa Deme die na haar opleiding nu een kleine kippenfokkerij heeft.
Ook bezochten we een lagere school om er met de directrice te spreken over haar droom om over een echte schoolbibliotheek te kunnen beschikken in plaats van een stoffige voorraadkast met lesmaterialen. En natuurlijk ontmoetten we de kinderen die Kakaran in deze regio ondersteunt. Alle kinderen lieten een grote bevlogenheid zien.
De reis langs de (oud-)leerlingen van Kakaran werd vervolgd naar Ziguinchor, waar onze partner Anna Cabo Lenette en Annelies met open armen ontving. Anna is ondanks haar gevorderde leeftijd nog altijd gezond en vitaal. Ondanks wat politieke onrust (demonstraties) in de stad rondom het proces tegen de politieke oppositiekandidaat Ousmane Sonko, tevens burgemeester van Ziguinchor, bezochten ze enkele leerlingen op school, zoals Samba die gestopt is met de middelbare school en nu een technische opleiding doet. Tevens troffen ze families met Kakaran-leerlingen bij Anna thuis. Het was goed om te zien dat de kinderen de achterstand vanwege Corona goed hebben ingelopen.
Tijdens hun reis ontmoetten ze ook Nana Gaye, dien Kaolack bij een tante verblijft in afwachting van huisvesting in Dakar. In Dakar lunchten we met Titina Diatta, die daar Portugees studeert en in Diendé bezochten we de poste de santé waar Marie-Christelle werkt als vroedvrouw. Ook troffen we een Nederlandse epidemioloog die met anderen een centrum voor integrale gezondheid heeft opgezet in Thies. Het was een intensieve, maar zeer inspirerende reis, met mooie gesprekken en dierbare ontmoetingen. We zijn blij dat we elkaar na drie jaar weer in levende lijve konden begroeten.
