Auteur: Lenette Schuijt

Op 15 februari zijn Esther en Lenette op reis gegaan naar Senegal. We reden in negen dagen langs drie steden (Mbour, Tambacounda en Ziguinchor) waar we kinderen, jongeren en projecten bezochten die Kakaran de afgelopen jaren heeft ondersteund. Daarnaast was het een gelegenheid om Esther, als onze nieuwe voorzitter, voor te stellen aan alle contactpersonen.
Een video-impressie van onze reis dwars door het land:

Allereerst bezoeken we het Centre Carfeah, opgezet door Nommez Ba, orthoprothésist en onze contactpersoon in MBour. Hij is al jaren aan onze stichting verbonden en een drijvende kracht in het Centre. In dit Centre worden zo’n twintig jongeren opgevangen die een prothese nodig hebben waarmee ze mobiel zijn en naar school kunnen. Het gebouw is recent geverfd en we bekijken de uitbreiding van de jongensslaapzaal die dankzij een donateur van Kakaran is gerealiseerd. We ontmoeten Oumy Ba, die nu ze is afgestudeerd als eerste vrouwelijke orthoprothésist in Senegal, ook in het Centre werkt. Zij is een grote inspiratie voor de kinderen die er wonen.
Een uitspraak van haar: “Ik ben niet zielig. Ik ben niet gehandicapt. Ik kan lopen, ik kan rennen en ik kan dansen.”

Samen met Oumy bezoeken we het collège Mdina Extension waar we de aanbouw van een nieuw toiletblok bekijken, ook gerealiseerd dankzij een donatie. Daarna worden we met enthousiast gezang ontvangen in de Case de Tout-Petits ('het schooltje van Gonni Schuijt'). Mede dankzij Kakaran is hier een eetzaal gerealiseerd. Verder bezoeken we Ibramhima Sene, die op school niet meer meekwam en nu toegewijd voor zijn kippen zorgt.

Op weg naar Tambacounda maken we een omweg die onverwacht lang is, om de het cosmetica-winkeltje van Khady Ndiaye te bewonderen, dat uit het Fonds Opstap naar Werk van Kakaran is bekostigd.

In Tambacounda ontmoeten we Awa Tall, onze contactpersoon en penningmeester van Kakaran Senegal. Zij zorgt dat de donaties die wij overmaken op de goede plek terecht komen. Met Awa gaan we de opbrengst voor de Actie Leesplezier brengen bij de directrice van de lagere school Plateau 1.

Verder neemt Awa ons mee naar allerlei betrokkenen bij Kakaran Senegal. Zo kan Esther kennismaken met Ndongo Dione, de voorzitter van Kakaran Senegal en met Ndongo Sow, de orthoprothésist in het ziekenhuis van Tambacounda, die met het Atelier Mobile Orthopédique (AMO) het land ingaat. We bezoeken de kippenschuur van Hawa Deme, die in grootte is verdubbeld en het kleine naai-atelier van Fily Ba, dat dankzij Kakaran is gerealiseerd.

 

Naast alle bezoeken die wij afleggen, heeft Awa een bijeenkomst georganiseerd waarop alle kinderen die we ondersteunen aanwezig zijn. De kinderen zijn rustig en stil. Awa houdt de kinderen voor dat ze hun best moeten doen en moeten vechten, omdat ze met een schooldiploma in de hand zelf weer een verschil kunnen maken voor andere mensen. Ook hier is het mooi om te zien hoe Awa zelf een mooi, en inspirerend voorbeeld is voor al die jongeren.

 

Op onze reis naar Ziguinchor hebben we helaas een aanrijding. Bij een controle is een vrachtwagen achteruitgereden, tegen de motorkap van onze auto. Gelukkig is er alleen materiele schade. Omdat we nog een lange reis voor de boeg hadden werd onze voorlamp aan elkaar gelijmd, zodat we overdag daarvoor geen bekeuring zouden kunnen krijgen. Na het nodige papierwerk kunnen we, met een oponthoud van een uur, gelukkig  verder rijden.

Op onze weg naar Ziguinchor stoppen we in Kolda om een van onze leerlingen,Gertrude Bassène te ontmoeten. In Diendé lunchen we bij Marie-Christelle Bassène, een oud-leerling die nu vroedvrouw is.

Bij Anna Cabo, onze contactpersoon in Ziguinchor is veel bedrijvigheid. Op zaterdagmorgen bezoeken we diverse scholen. En maken kennis met de duidelijke gezagsverhoudingen in Senegal. Een van 'onze' leerlingen was de de klas uitgestuurd en moest en plein public haar excuses aanbieden aan de docent. Anna deed er nog een schepje bovenop. Als docent in Nederland kan Esther bevestigen dat dit bij ons toch echt anders gaat.

 

Ook in Ziguinchor komen alle kinderen die we ondersteunen langs bij Anna. We maken met iedereen een praatje. Soms is dat best lastig, want de kinderen zijn timide, maar gelukkig breekt bij enkelen toch een glimlach door tijdens het gesprek.

Het was een geslaagde en zeer indrukwekkende reis. Esther vond het mooi om gezichten bij alle namen te zien, en om de veerkracht te ervaren van mensen in Senegal. Zij proberen echt iets te maken van het weinige dat ze hebben.

 

 

Op 5 maart 2025 verdedigde bestuurslid Loes Oudenhuijsen haar proefschrift Situating 'wicked' women. Gender panic and savooi vivre in urban Senegal.  Het onderzoek, dat ze verrichte vanuit het Afrika Studie Centrum in Leiden, richt zich op drie groepen vrouwen die normen ten aanzien van gender en seksualiteit overschrijden: feministen, lesbiennes en sekswerkers. Het beschrijft manieren waarop deze vrouwen, in een land met strikte gedragscodes, zich staande weten te houden en hun eigen leven proberen te leiden. Met haar proefschrift levert Loes een gedegen bijdrage aan de kennis over vrouwen in Senegal.

We zijn als bestuur uiteraard enorm trots op het onderzoek dat Loes heeft verricht en op haar doctorsgraad. We wensen haar veel succes in haar verdere onderzoek en onderwijs.

 

Oumy Ba werd geboren met éen been dat veel korter was dan het andere. Een prothese van Nommez Ba stelde haar in staat om naar school te gaan. De techniek van de prothese fascineerde haar en ze nam zich voor om de eerste vrouwelijke orthopedisch instrumentmaker in Senegal te worden. Destijds een zeer ambitieus voornemen.
Inmiddels heeft Oumy - mede dankzij steun van Kakaran - haar studie tot orthopedisch instrumentmaker afgerond en heeft ze haar diploma in ontvangst mogen nemen. Ze werkt nu samen met Nommez Ba in het Centre Carfeah in Mbour. En met haar werk stelt ze weer andere kinderen met een handicap in staat om naar school te gaan en een volwaardig leven te leiden.

In deze video stelt Oumy enkele medestudenten voor.

Zoals elk jaar aan het begin van het nieuwe schooljaar organiseert Awa Tall, de penningmeester van Kakaran Senegal en onze toegewijde partner in Tambacounda, een ceremonie voor alle kinderen, waar zij een nieuwe rugzak met schoolspullen krijgen. Ook worden zij bemoedigend toegesproken door Awa, om hun best te doen en ook als er tegenslagen zijn, niet op te geven. Wij wensen alle leerlingen een plezierig en succesvol schooljaar toe!

In een nieuwbouwwijk van Mbour, Medina Extension, staat een kleuterschool, die dankzij een legaat van Gonnie Schuijt een aantal jaren geleden is gebouwd. In de tuin staan speeltoestellen en de buitenmuur is vrolijk beschilderd. Omdat de meeste kinderen tussen de middag op school overblijven is er behoefte aan een ruimte om de meegebrachte maaltijd te kunnen nuttigen.

Dankzij Kakaran, enkele andere financiers en steun van de ouders wordt er nu gebouwd aan een  eetzaal. Tijdens het eerstvolgende bezoek aan Senegal hopen we er een hapje mee te eten met de kinderen

In 1995 was Khady Ndiaye een van de eerste leerlingen van Kakaran. Nadat ze drie keer was gezakt voor haar eindexamen (bac) heeft ze een eenjarige managementopleiding gevolgd. Sindsdien gaf ze leiding in de molen van het Centre Carfeah, waar meel voor brood wordt geproduceerd. Het was haar droom om een eigen cosmetica-winkel te beginnen. Op die manier zou ze, als gehandicapte vrouw, zelfstandig haar brood kunnen verdienen.
Haar oom vond een pandje voor haar en knapte het op. Kakaran hielp Khady om de winkel in te richten en een basisvoorraad aan te schaffen. Hieronder een foto van het moment waarop de cheque werd overhandigd, door contactpersoon en directeur van het Centre Carfeah, Nommez Ba en een foto van Khady in haar nieuwe winkel.

Het bestuur van Kakaran wenst Khady veel succes als ondernemer en zal een bezoek brengen aan haar zaak tijdens de eerstvolgende reis naar Senegal.